Amazon test in de Verenigde Staten een nieuwe generatie bezorgtechnologie: humanoïde robots die zelfstandig pakketjes afleveren. Geen drone in de lucht, geen robotkarretje op wielen – maar een machine met armen, benen en iets wat op een gezicht lijkt. Wat als zo’n robot straks bij jou voor de deur staat? Het idee klinkt fascinerend, maar roept ook vragen op: is dit efficiënt, of gewoon ongemakkelijk? En vooral: willen we dit?
Waarom humanoïde robots?
Amazon werkt in samenwerking met robotfabrikant Figure aan een humanoïde bezorger die zelfstandig kan navigeren door magazijnen en mogelijk ook straten. De eerste prototypes – nog beperkt in wat ze kunnen – worden nu getest in distributiecentra. Volgens Amazon is de menselijke vorm geen toeval. Een robot met twee benen en een ‘hoofd’ kan zich makkelijker aanpassen aan omgevingen die ontworpen zijn voor mensen: trappen, drempels, deuren.
Maar er is ook een psychologische kant. Een robot die eruitziet als een mens, zou gemakkelijker geaccepteerd worden – al is dat maar de vraag. Want net dát menselijke uiterlijk zorgt bij veel mensen ook voor ongemak. Het lijkt op een mens, maar is het net niet. Die ongrijpbare grens noemen psychologen het ‘uncanny valley’-effect: hoe menselijker een robot wordt, hoe griezeliger het kan aanvoelen als het nét niet klopt.
Van pakketbezorger naar straatobject
Stel je voor: je kijkt uit het raam en ziet een humanoïde robot over de stoep schuifelen, met een Amazon-doos onder zijn arm. Het is een nieuw soort aanwezigheid in het straatbeeld – geen voertuig, geen persoon, maar iets ertussenin. Hoe reageren we daarop?
In een land als Nederland, met smalle stoepen, druk fietsverkeer en sociale controle in de wijk, valt zo’n figuur onmiddellijk op. Kinderen zullen er nieuwsgierig op afstormen, ouderen mogelijk afwachtend blijven. Er zal gefilmd worden, misschien wat gegniffeld, maar ook geaarzeld. Want hoe gedraagt een robot zich als er iets onverwachts gebeurt – een hond die blaft, een kind dat struikelt, een bestelbus die half op de stoep geparkeerd staat?
Het roept ongemakkelijke vragen op. Moeten we beleefd zijn tegen een bezorgrobot? Mag je hem aanspreken, of negeren? En wie is er aansprakelijk als zo’n robot iets omver loopt?
Wat betekent dit voor werk en privacy?
Naast het visuele aspect is er ook de maatschappelijke impact. Amazon is een van de grootste werkgevers ter wereld – als een deel van de pakketbezorging straks door robots gebeurt, wat betekent dat dan voor duizenden mensen met een bijbaan of vaste aanstelling?
En dan is er nog privacy. Robots worden uitgerust met camera’s, sensoren en mogelijk microfoons. Ze navigeren niet alleen, ze verzamelen data: over routes, obstakels, en indirect ook over bewoners. Hoe wordt die informatie opgeslagen? Wie heeft toegang tot die gegevens? En hoe beschermen we onszelf als er iets misgaat?
Design en technologie: waarom het eruitziet zoals het eruitziet
Een humanoïde robot ontwerpen is geen neutrale keuze. Alles aan zo’n machine – van de manier waarop hij loopt tot de materialen waarvan hij gemaakt is – beïnvloedt hoe we hem ervaren. Wordt hij glanzend en futuristisch? Of eerder neutraal, bijna onzichtbaar? Krijgt hij een vriendelijk gezicht, of juist een neutrale ‘maskerlook’ om geen verwachtingen te wekken?
Deze keuzes zijn niet alleen esthetisch, maar ook cultureel geladen. In Japan worden robots vaak gezien als behulpzame figuren, soms zelfs met een ziel. In Europa en de VS heerst vaker scepsis of ongemak. Hoe je robot eruitziet, bepaalt dus mede of mensen hem vertrouwen – of vermijden.
En Nederland als testland?
Zou Nederland geschikt zijn als testomgeving voor humanoïde bezorgrobots? Enerzijds wel: we hebben een dichte infrastructuur, korte afstanden en een digitaal onderlegde bevolking. Anderzijds vormen smalle straten, volle stoepen en fietsverkeer een flinke uitdaging. Bovendien is de Nederlandse publieke ruimte sterk sociaal gecontroleerd – een ‘gekke robot’ blijft hier niet onopgemerkt.
De vraag is niet alleen of het technisch werkt, maar ook of het gewenst is. Willen we deze stap zetten? Of gaan we op zoek naar minder ingrijpende oplossingen?
Hij komt er, hoe dan ook
De humanoïde bezorgrobot is geen sciencefiction meer. Amazon test hem nu al – en als het aan hen ligt, komt hij ook jouw kant op. Maar technologie die er als mens uitziet, roept méér op dan verwondering alleen. Het is even wennen want zo’n ding verwart, en stelt vragen over onze grenzen.
Wat als hij straks echt aanbelt? Misschien zijn we daar klaar voor. Misschien ook niet, en doe je de deur zo snel mogelijk dicht. Dan maar naar het afhaalpunt. Waar misschien net zo’n robot achter de balie staat.
Wees de eerste om te reageren